عوامل موثر بر قابلیت هضم
1) ترکیب غذا : قابلیت هضم غذا ارتباط تنگاتنگی و نزدیکی با ترکیب شیمیایی آن دارد از آنجا که ترکیب شیمیایی علوفه سبز و علوفه سیلو شده از ثبات کمتری برخوردارند نوسانات زیادی در قابلیت هضم آنها دیده می‌شود معمولا هر چقدر رطوبت علوفه بیشتر باشد قابلیت هضم آن کمتر می‌شود مقدار و ترکیب شیمیایی فیبر خام یا NDF بیشترین تاثیر را بر قابلیت هضم دارد معمولا علوفه ای که در نواحی گرم کشت شده نسبت به علوفه ای که در نواحی معتدل کشت شده لیگنین بیشتری دارد (بخاطر مقاوم سازی گیاه).
2) ترکیب جیره غذایی مخلوط : قابلیت هضم غذا به ترکیب غذا و ترکیب غذاهای دیگری که در جیره مخلوط وجود دارد، بستگی دارد و معمولا از اصطلاح همراهی می‌توان نام برد اثر همراهی یعنی این که یک غذا در قابلیت هضم غذای دیگری که همراه آن در جیره غذایی وجود دارد تاثیر بگذارد و هر گونه انحراف از میانگین دو اثر را اثر همراهی می‌گویند.مثلا قابلیت هضم علوفه ای 60درصد و قابلیت هضم یک کنسانتره 40درصد باشد مخلوط 50، 50 این علوفه و کنسانتره باید قابلیت هضمی معادل 50درصد داشته باشد ولی معمولا قابلیت هضم مخلوط 50، 50 این ها کگمتر از 50درصد است مثلا حدود 40درصد باشد در این حالت 10% = 40- 50 که به آن اثر همراهی می‌گویند. اثرات همراهی معمولا منفی هستند چون کنسانتره PH را پایین می‌اورد و قابلیت هضم علوفه نیز کاهش می‌یابد.
3) عمل آوری : در مورد مواد دانه ای سائیدن و به شکل آردی در آوردن باعث افزایش قابلیت هضم در نشخوارکنندگان بویژه در گاو می‌شود و بر عکس در مورد مواد علوفه ای اسیاب کردن آنها و پلت نمودن باعث کاهش قابلیت هضم می‌شود (به دلیل سایت هضم یا محل هضم ) چون سرعت عبور از شکمبه زیاد می‌شود و محل اصلی تخمیر مواد علوفه ای شکمبه می‌باشد و به همین دلیل قابلیت هضم کاهش می‌یابد و مواد غذایی وارد روده می‌شود که در روده گاو فعالیت تخمیری زیادی نداریم.
4) سطح تغذیه : به طور کلی با افزایش سطح تغذیه سرعت عبور افزایش یافته و لذا غذا به مدت کمتری تحت تاثیر آنزیم ها قرار می‌گیرد و قابلیت هضم آنها کاهش می‌یابد و معمولا در سیستم های تغذیه ای NRC و ARC تصحیحاتی بر اساس سطح مصرف انجام می‌گیرد.
بخشی از مواد غذایی به شکل گازهایی مثل متان و Co2 تخمیر شده و جذب نمی شود و از طریق آروغ خارج می‌شود که سهم آن در نشخوار کنندگان قابل توجه است
:: موضوعات مرتبط:
طیور،
تغذیه
