مواد بستر در گاو داری
سطح محل استراحت گاوها را با مواد مختلفی می پوشانند که به این مواد بستر گفته می شود.
مهمترین فاکتورهایی که در انتخاب نوع ماده بستر موثرند عبارتند از:
1) اقتصادی بودن ( از نظر هزینه و قیمت)
2) حفظ سلامتی دام
3) خشک و تمیز نمودن
4) نا مناسب بودن برای رشد میکروبها
انواع مواد بستر
به طور کلی بسترها را به دو دسته تقسیم می کنند:
1) بستر آلی : کاه، کلش، خاک اره، تراشه های نجاری، کود خشک
2) بستر غیر آلی : ماسه (بادی)، تشک و بسترهای لاستیکی
بستر های آلی
مهمترین علل استفاده از بسترهای آلی عبارتند از:
1) ارزان بودن
2) سازگار بودن با سیستم های جمع آوری کود
3) دسترسی آسان
مهمترین عیب بیسترهای آلی: رشد سریع باکتری ها به علت این که این نوع بسترها حاوی مواد مغذی مورد نیاز باکتری ها هستند. این نوع بسترها به دلیل تماس با آب و ادرار دام از رطوبت بالایی برخوردار می باشند که رطوبت یکی از عوامل مموثر در رشد باکتری ها می باشد. در ضمن هر چه ذرات بسترهای آلی ریزتر باشد تماس مواد بستر با سرپستانک ها بیشتر شده و باعث انتقال باکتری های بیشتری به داخل روزنه سرپستانک ها می شود.
در یک تحقیق در آمریکا زمانی که از کود جامد خشک برای بستر استفاده نمودند مشاهده شد که آمار گاوهای مبتلا به ورم پستان افزایش یافت و در نتیجه باعث شد که از کود به عنوان بستر استفاده نشود.
بسترهای غیر آلی
از دیدگاه میکروبیولوژی بهترین بستر برای دام ها ماسه(بادی) می باشد. به طوری که بیشترین میزان سلامتی پستان و تمیزی و راحتی دام ارمغان استفاده از این بستر می باشد. که علل آن عبارتند از:
1) ماسه به علت عدم وجود کربن و ازت برای رشد میکروب ها مناسب نیست.
2) ماسه ظرفیت کمی در حفظ رطوبت دارد در نتیجه رشد میکروب ها را محدود می سازد.
3) ماسه بافت نرمی دارد و دام روی آن راحت می باشد.
عیب عمده استفاده از ماسه عبارتند از :
1) مقدار بالای استفاده برای هر جایگاه(فری استال)
2) کاهش عمر تجهیزات جمع آوری کود به علت آسیب رساندن به آنها
به طور کلی استفاده از بسترهای غیر آلی (ماسه و بستر لاستیکی) در واحدهای دامپروری باعث افزایش سلامت پستان، تمیزی دام ، مصرف خوراک و مدیریت کود می شود.
:: موضوعات مرتبط:
پرورش دام (گاو، گوسفند وبز)
